ตัวเลือกคืออะไร?

ออปชั่นเป็นเครื่องมือทางการเงินที่มีอนุพันธ์ตามมูลค่าของหลักทรัพย์อ้างอิงเช่นหุ้น สัญญาตัวเลือกให้ผู้ซื้อมีโอกาสซื้อหรือขาย – ขึ้นอยู่กับประเภทของสัญญาที่พวกเขาถือ – สินทรัพย์อ้างอิง ซึ่งแตกต่างจากฟิวเจอร์สผู้ถือไม่จำเป็นต้องซื้อหรือขายสินทรัพย์หากพวกเขาเลือกที่จะไม่

• ตัวเลือกการโทรช่วยให้ผู้ถือสามารถซื้อสินทรัพย์ในราคาที่ระบุภายในระยะเวลาที่กำหนด
• ตัวเลือกการอนุญาตให้ผู้ถือขายทรัพย์สินในราคาที่ระบุภายในระยะเวลาที่กำหนด

สัญญาออปชั่นแต่ละสัญญาจะมีวันหมดอายุที่เฉพาะเจาะจงโดยที่ผู้ถือจะต้องใช้สิทธิออปชั่น ราคาที่ระบุไว้ในตัวเลือกเป็นที่รู้จักกันเป็นราคาใช้สิทธิ ตัวเลือกจะซื้อโดยทั่วไปและการขายผ่านโบรกเกอร์ออนไลน์หรือร้านค้าปลีก

ตัวเลือกเป็นผลิตภัณฑ์ทางการเงินที่หลากหลาย สัญญาเหล่านี้เกี่ยวข้องกับผู้ซื้อและผู้ขายโดยที่ผู้ซื้อจ่ายทางเลือกระดับพรีเมียมสำหรับสิทธิ์ที่ได้รับตามสัญญา ตัวเลือกการโทรแต่ละรายการมีผู้ซื้อแบบรั้นและผู้ขายแบบหยาบคาย

สัญญาออปชั่นมักจะเป็นตัวแทน 100 หุ้นของหลักทรัพย์อ้างอิงและผู้ซื้อจะจ่ายค่าธรรมเนียมพิเศษสำหรับแต่ละสัญญา ตัวอย่างเช่นหากตัวเลือกมีค่าพรีเมียม 35 เซนต์ต่อสัญญาการซื้อหนึ่งตัวเลือกจะมีค่าใช้จ่าย $ 35 ($ 0.35 x 100 = $ 35) เบี้ยประกันภัยบางส่วนขึ้นอยู่กับราคาใช้สิทธิ – ราคาสำหรับการซื้อหรือขายหลักทรัพย์จนถึงวันหมดอายุ ปัจจัยในราคาพรีเมี่ยมอีกเป็นวันที่หมดอายุ เช่นเดียวกับกล่องนมในตู้เย็นวันหมดอายุจะระบุวันที่จะต้องใช้สัญญาตัวเลือก สินทรัพย์อ้างอิงจะเป็นตัวกำหนดวันที่ใช้งาน สำหรับหุ้นโดยปกติจะเป็นวันศุกร์ที่สามของเดือนของสัญญา

ผู้ค้าและนักลงทุนจะซื้อและขายตัวเลือกด้วยเหตุผลหลายประการ ตัวเลือกการเก็งกำไรช่วยให้ผู้ประกอบการค้าสามารถดำรงตำแหน่งยกระดับในสินทรัพย์ในราคาที่ต่ำกว่าการซื้อหุ้นของสินทรัพย์ นักลงทุนจะใช้ตัวเลือกเพื่อป้องกันหรือลดความเสี่ยงของพอร์ตการลงทุน ในบางกรณีผู้ถือตัวเลือกสามารถ  สร้างรายได้เมื่อพวกเขาซื้อตัวเลือกการโทรหรือกลายเป็นนักเขียนตัวเลือก

ตัวเลือกของอเมริกันสามารถใช้สิทธิได้ตลอดเวลาก่อนวันหมดอายุของตัวเลือกในขณะที่ตัวเลือกของยุโรปสามารถใช้สิทธิได้ในวันหมดอายุหรือวันใช้สิทธิเท่านั้น การใช้สิทธิหมายถึงการใช้สิทธิในการซื้อหรือขายหลักทรัพย์อ้างอิง

” Greeks ” เป็นคำที่ใช้ในตลาดออปชั่นเพื่ออธิบายมิติความเสี่ยงต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องในการรับออปชั่นตำแหน่งทั้งในออปชั่นพิเศษหรือออปชั่น ตัวแปรเหล่านี้เรียกว่า Greeks เพราะโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับสัญลักษณ์กรีก ตัวแปรความเสี่ยงแต่ละตัวเป็นผลมาจากการสันนิษฐานที่ไม่สมบูรณ์หรือความสัมพันธ์ของตัวเลือกกับตัวแปรพื้นฐานอื่น ผู้ค้าใช้ค่ากรีกที่แตกต่างกันเช่น delta, theta และอื่น ๆ เพื่อประเมินความเสี่ยงของตัวเลือกและจัดการพอร์ตการลงทุนตัวเลือก

สันดอน

Delta (Δ) แสดงถึง  อัตราการเปลี่ยนแปลง  ระหว่างราคาของตัวเลือกและการเปลี่ยนแปลง $ 1 ใน   ราคาของสินทรัพย์อ้างอิง กล่าวอีกนัยหนึ่งความอ่อนไหวของราคาของตัวเลือกที่สัมพันธ์กับพื้นฐาน เดลต้าของ  ตัวเลือกการโทร  มีช่วงระหว่างศูนย์และหนึ่งในขณะที่เดลต้าของ  ตัวเลือกการวาง  มีช่วงระหว่างศูนย์และเชิงลบหนึ่ง ตัวอย่างเช่นสมมติว่านักลงทุนมีความยาวตัวเลือกการโทรด้วยเดลต้าเท่ากับ 0.50 ดังนั้นหากหุ้นอ้างอิงเพิ่มขึ้น $ 1 ราคาของตัวเลือกในทางทฤษฎีจะเพิ่มขึ้น 50 เซ็นต์

สำหรับผู้ค้าตัวเลือกเดลต้ายังแสดงถึง  อัตราส่วนความเสี่ยง  สำหรับการสร้าง   ตำแหน่งที่เป็นกลาง ตัวอย่างเช่นหากคุณซื้อตัวเลือกการโทรแบบอเมริกันมาตรฐานที่มีเดลต้า 0.40 คุณจะต้องขายหุ้น 40 รายการเพื่อป้องกันความเสี่ยงอย่างสมบูรณ์ Net delta สำหรับพอร์ทการลงทุนของตัวเลือกยังสามารถใช้เพื่อรับปันส่วนการป้องกันความเสี่ยงของพอร์ต

การใช้ภาษาที่พบได้น้อยกว่าของเดลต้าของตัวเลือกคือมันน่าจะเป็นในปัจจุบันว่ามันจะหมดอายุ  ในตัวเงิน ตัวอย่างเช่นตัวเลือกการโทรเดลต้า 0.40 วันนี้มีความน่าจะเป็น 40% โดยนัยของการสิ้นสุดเงิน (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเดลต้าดูบทความของเรา:  ก้าวข้าม Simple Delta: ทำความเข้าใจกับ Delta Position )

ที

Theta  (Θ) แสดงถึงอัตราการเปลี่ยนแปลงระหว่างราคาตัวเลือกและเวลาหรือความไวของเวลา – บางครั้งเรียกว่าการสลายตัวของเวลาของตัวเลือก Theta ระบุจำนวนเงินที่ราคาของตัวเลือกจะลดลงเมื่อเวลาที่  หมดอายุ  ลดลงเท่ากัน ตัวอย่างเช่นสมมติว่านักลงทุนเป็นตัวเลือกที่มีค่าเป็น -0.50 ราคาของตัวเลือกจะลดลง 50 เซนต์ทุกวันที่ผ่านไปทุกอย่างเท่าเทียมกัน หากสามวันทำการซื้อขายมูลค่าของตัวเลือกจะลดลง $ 1.50 ตามหลักวิชา

Theta จะเพิ่มขึ้นเมื่อตัวเลือกเป็น at-the-money และลดลงเมื่อ options เป็น in-and-out-of-the-money ตัวเลือกที่ใกล้เคียงกับการหมดอายุยังมีการสลายตัวของเวลาเร่ง การโทรระยะไกลและการวางสายยาวมักจะมี Theta เชิงลบ; การโทรสั้นและการวางสายสั้นจะมี Theta ที่เป็นบวก โดยการเปรียบเทียบตราสารที่มีค่าไม่ถูกกัดเซาะตามเวลาเช่นหุ้นจะมีศูนย์ Theta

แกมมา

แกมมา  (Γ) แสดงถึงอัตราการเปลี่ยนแปลงระหว่างเดลต้าของตัวเลือก   และราคาของสินทรัพย์อ้างอิง สิ่งนี้เรียกว่าความไวต่อราคาตามลำดับที่สอง (อนุพันธ์อันดับสอง) แกมมาระบุจำนวนเงินที่เดลต้าจะเปลี่ยนเนื่องจากการย้าย $ 1 ในการรักษาความปลอดภัยพื้นฐาน ตัวอย่างเช่นสมมติว่านักลงทุนมีตัวเลือกการโทรยาวหนึ่งตัวสำหรับหุ้น XYZ ที่สมมติขึ้น ตัวเลือกการโทรมีเดลต้า 0.50 และแกมม่า 0.10 ดังนั้นหากหุ้น XYZ เพิ่มขึ้นหรือลดลง $ 1 เดลต้าของตัวเลือกการโทรจะเพิ่มขึ้นหรือลดลง 0.10

แกมมาจะใช้ในการกำหนดวิธีการที่มีเสถียรภาพเดลต้าของตัวเลือกคือ: ค่าแกมมาที่สูงขึ้นบ่งชี้เดลต้าที่อาจมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในการตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ แม้จะอยู่ในพื้นฐานของ price.Gamma เป็นที่สูงขึ้นสำหรับตัวเลือกที่มี  ที่ the-money  และลดหาตัวเลือกที่มี เข้าและออกจากเงินและเร่งความเร็วในขนาดที่ใกล้หมดอายุ โดยทั่วไปค่าแกมมาจะเล็กกว่าอยู่ไกลจากวันที่หมดอายุ ตัวเลือกที่มีการหมดอายุที่ยาวกว่านั้นมีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงของเดลต้าน้อยกว่า ตามวิธีการที่หมดอายุแล้วค่าแกมม่ามักจะมีขนาดใหญ่กว่าเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของราคามีผลต่อแกมม่ามากขึ้น

ผู้ค้าตัวเลือกอาจเลือกที่จะไม่เพียง แต่ป้องกันเดลต้า แต่ยังแกมมาเพื่อที่จะเป็น  เดลต้าแกมมาที่เป็นกลางซึ่งหมายความว่าเมื่อราคามีการเคลื่อนไหวพื้นฐานเดลต้าจะยังคงอยู่ใกล้กับศูนย์

Vega

เวก้า  (V) แสดงให้เห็นถึงอัตราการเปลี่ยนแปลงระหว่างมูลค่าของตัวเลือกและสินทรัพย์อ้างอิงของ  ความผันผวนโดยนัย นี่คือตัวเลือกของความไวต่อความผันผวน Vega ระบุจำนวนเงินที่การเปลี่ยนแปลงราคาของตัวเลือกเนื่องจากความผันผวนโดยนัย 1% เปลี่ยนแปลง ตัวอย่างเช่นตัวเลือกที่มี Vega เท่ากับ 0.10 หมายถึงค่าของตัวเลือกนั้นคาดว่าจะเปลี่ยนแปลง 10 เซ็นต์หากความผันผวนโดยนัยเปลี่ยนไป 1%

เนื่องจากความผันผวนที่เพิ่มขึ้นบ่งบอกว่าเครื่องมือพื้นฐานมีแนวโน้มที่จะได้สัมผัสกับค่าที่สูงที่สุดความผันผวนที่เพิ่มขึ้นนั้นจะเพิ่มมูลค่าของตัวเลือกที่สอดคล้องกัน ในทางกลับกันการลดลงของความผันผวนจะส่งผลเสียต่อมูลค่าของตัวเลือก เวก้าอยู่ในระดับสูงสุดสำหรับออปชั่น at-the-money ซึ่งมีเวลานานกว่าจนถึงวันหมดอายุ

Rho

Rho  (P) หมายถึงอัตราการเปลี่ยนแปลงระหว่างมูลค่าของตัวเลือกและการเปลี่ยนแปลงที่ 1% ในส่วน  ของอัตราดอกเบี้ย มาตรการนี้มีความอ่อนไหวต่ออัตราดอกเบี้ย ตัวอย่างเช่นสมมติว่าตัวเลือกการโทรมี rho เป็น 0.05 และราคา $ 1.25 หากอัตราดอกเบี้ยเพิ่มขึ้น 1% มูลค่าของตัวเลือกการโทรจะเพิ่มขึ้นเป็น $ 1.30 ซึ่งทั้งหมดนั้นเท่ากัน ตรงข้ามเป็นจริงสำหรับตัวเลือกการวาง Rho นั้นยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับออปชั่นที่จ่ายด้วยเวลานานจนกระทั่งหมดอายุ

ชาวกรีกผู้เยาว์

บางกรีกอื่น ๆ ที่มีจะไม่กล่าวถึงบ่อยเป็น  แลมบ์ดา , epsilon,  vomma , หางจระเข้, ความเร็ว,  zommaสี  Ultima

ชาวกรีกเหล่านี้เป็นรูปแบบที่สองหรือสามของรูปแบบการกำหนดราคาและส่งผลกระทบต่อสิ่งต่าง ๆ เช่นการเปลี่ยนแปลงของเดลต้าที่มีการเปลี่ยนแปลงของความผันผวนเป็นต้น พวกเขาถูกใช้มากขึ้นในกลยุทธ์การซื้อขายตัวเลือกเนื่องจากซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์สามารถคำนวณและบัญชีสำหรับปัจจัยเสี่ยงที่ซับซ้อนและบางครั้งความลับเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ตัวเลือกการโทรช่วยให้ผู้ถือซื้อหลักทรัพย์อ้างอิงในราคาที่ใช้สิทธิตามที่ระบุโดยวันหมดอายุที่เรียกว่าการหมดอายุ ผู้ถือไม่มีภาระผูกพันในการซื้อสินทรัพย์หากพวกเขาไม่ต้องการซื้อสินทรัพย์ ความเสี่ยงต่อผู้ซื้อตัวเลือกการโทรจะถูก จำกัด ไว้ที่พรีเมี่ยมที่จ่าย ความผันผวนของหุ้นอ้างอิงไม่มีผลกระทบ

ผู้ซื้อตัวเลือกการโทรจะรั้นในหุ้นและเชื่อว่าราคาหุ้นจะสูงกว่าราคาที่ใช้สิทธิก่อนที่ตัวเลือกจะหมดอายุ หากมุมมองรั้นของนักลงทุนได้รับการยอมรับและราคาหุ้นที่เพิ่มขึ้นสูงกว่าราคาที่ใช้สิทธิผู้ลงทุนสามารถใช้สิทธิซื้อหุ้นในราคาที่ใช้สิทธิและขายหุ้นที่ราคาตลาดปัจจุบันทันทีเพื่อหากำไร

กำไรของพวกเขาในการซื้อขายนี้คือราคาส่วนแบ่งตลาดน้อยกว่าราคาหุ้นที่ใช้สิทธิบวกกับค่าใช้จ่ายของตัวเลือกซึ่ง ได้แก่ พรีเมี่ยมและค่าคอมมิชชั่นนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์เพื่อทำการสั่งซื้อ ผลลัพธ์จะถูกคูณด้วยจำนวนสัญญาออปชันที่ซื้อจากนั้นคูณด้วย 100 สมมติว่าแต่ละสัญญามี 100 หุ้น

อย่างไรก็ตามหากราคาหุ้นอ้างอิงไม่เคลื่อนไหวเหนือราคาที่ใช้สิทธิภายในวันที่หมดอายุตัวเลือกจะหมดอายุอย่างไม่มีค่า ผู้ถือไม่จำเป็นต้องซื้อหุ้น แต่จะสูญเสียเบี้ยประกันภัยที่จ่ายสำหรับการโทร

การขายตัวเลือกการโทรเรียกว่าการเขียนสัญญา ผู้เขียนได้รับค่าธรรมเนียมพิเศษ กล่าวอีกนัยหนึ่งผู้ซื้อออปชั่นจะจ่ายเบี้ยประกันภัยให้กับผู้เขียนหรือผู้ขาย กำไรสูงสุดคือเบี้ยประกันที่ได้รับเมื่อขายตัวเลือก นักลงทุนที่ขายตัวเลือกการโทรเป็นหยาบคายและเชื่อว่าราคาหุ้นอ้างอิงจะลดลงหรือยังคงค่อนข้างใกล้เคียงกับราคาที่ใช้สิทธิของตัวเลือกในช่วงอายุของตัวเลือก

หากราคาส่วนแบ่งตลาดปัจจุบันอยู่ที่หรือต่ำกว่าราคาที่ใช้สิทธิโดยการหมดอายุตัวเลือกจะหมดอายุอย่างไม่มีค่าสำหรับผู้ซื้อการโทร ผู้ขายออปชั่นจะใส่เบี้ยประกันภัยเป็นผลกำไร ไม่มีการใช้สิทธิออปชั่นเนื่องจากผู้ซื้อออปชั่นจะไม่ซื้อหุ้นในราคาที่ใช้สิทธิสูงกว่าหรือเท่ากับราคาตลาดในขณะนั้น

อย่างไรก็ตามหากราคาส่วนแบ่งการตลาดสูงกว่าราคาที่ใช้สิทธิ ณ วันสิ้นสุดผู้ขายของตัวเลือกจะต้องขายหุ้นให้กับผู้ซื้อตัวเลือกในราคาที่ใช้สิทธิต่ำกว่า กล่าวอีกนัยหนึ่งผู้ขายจะต้องขายหุ้นจากการถือครองผลงานของพวกเขาหรือซื้อหุ้นในราคาที่ตลาดแลกเปลี่ยนจะขายให้กับผู้ซื้อตัวเลือกการโทร นักเขียนสัญญาเสียหาย การสูญเสียขนาดใหญ่นั้นขึ้นอยู่กับราคาต้นทุนของหุ้นที่พวกเขาต้องใช้เพื่อครอบคลุมคำสั่งออปชันรวมถึงค่าใช้จ่ายในการสั่งซื้อนายหน้า แต่น้อยกว่าเบี้ยประกันภัยที่ได้รับ

อย่างที่คุณเห็นความเสี่ยงของผู้เขียนการโทรนั้นมากกว่าความเสี่ยงของผู้ซื้อการโทร ผู้ซื้อการโทรสูญเสียเบี้ยประกันภัยเท่านั้น ผู้เขียนต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่ไม่มีที่สิ้นสุดเนื่องจากราคาหุ้นสามารถดำเนินต่อไปเพื่อเพิ่มการสูญเสียที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ

Put optionsคือการลงทุนที่ผู้ซื้อเชื่อว่าราคาตลาดของหุ้นอ้างอิงนั้นจะต่ำกว่าราคาที่ใช้สิทธิในวันที่หรือก่อนวันหมดอายุของออปชั่น อีกครั้งผู้ถือสามารถขายหุ้นได้โดยไม่มีข้อผูกมัดที่จะขายในราคาที่ระบุไว้ต่อราคาหุ้นภายในวันที่ระบุ

เนื่องจากผู้ซื้อตัวเลือกการวางต้องการให้ราคาหุ้นลดลงตัวเลือกการซื้อขายจะมีกำไรเมื่อราคาหุ้นอ้างอิงต่ำกว่าราคาที่ใช้สิทธิ หากราคาตลาดที่เกิดขึ้นน้อยกว่าราคาที่ใช้สิทธิ ณ วันสิ้นสุดนักลงทุนสามารถใช้สิทธิได้ พวกเขาจะขายหุ้นในราคาที่ใช้สิทธิสูงกว่าของตัวเลือก หากพวกเขาต้องการแทนที่การถือครองหุ้นเหล่านี้พวกเขาอาจซื้อพวกเขาในตลาดเปิด

กำไรของพวกเขาในการซื้อขายนี้คือราคาที่ใช้สิทธิน้อยกว่าราคาตลาดปัจจุบันรวมถึงค่าใช้จ่าย – ค่าพรีเมี่ยมและค่าคอมมิชชั่นนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ใด ๆ เพื่อวางคำสั่งซื้อ ผลลัพธ์จะถูกคูณด้วยจำนวนสัญญาออปชันที่ซื้อจากนั้นคูณด้วย 100 สมมติว่าแต่ละสัญญามี 100 หุ้น

มูลค่าของตัวเลือกการถือจะเพิ่มขึ้นเมื่อราคาหุ้นอ้างอิงลดลง ในทางกลับกันมูลค่าของตัวเลือก Put จะลดลงเมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้น ความเสี่ยงในการซื้อตัวเลือกที่ใส่จะ จำกัด อยู่ที่การสูญเสียของพรีเมี่ยมถ้าตัวเลือกหมดอายุอย่างไร้ค่า

ขายตัวเลือกใส่เป็นที่รู้จักกันว่าการเขียนสัญญา นักเขียนตัวเลือกที่ใส่เชื่อว่าราคาหุ้นอ้างอิงจะยังคงเหมือนเดิมหรือเพิ่มขึ้นตลอดอายุของตัวเลือก – ทำให้พวกเขารั้นในหุ้น ที่นี่ผู้ซื้อออปชั่นมีสิทธิ์ที่จะทำให้ผู้ขายซื้อหุ้นของสินทรัพย์อ้างอิงในราคาที่ใช้สิทธิเมื่อครบกำหนด

หากราคาหุ้นอ้างอิงปิดเหนือราคาที่ใช้สิทธิภายในวันที่หมดอายุตัวเลือกการซื้อขายจะหมดอายุลงอย่างไม่มีค่า กำไรสูงสุดของนักเขียนคือพรีเมี่ยม ไม่มีการใช้ตัวเลือกเนื่องจากผู้ซื้อออปชั่นจะไม่ขายหุ้นในราคาที่ถูกกว่าเมื่อมีราคาตลาดมากกว่า

อย่างไรก็ตามหากมูลค่าตลาดของหุ้นต่ำกว่าราคาที่ใช้สิทธิออปชั่นนักเขียนออปชั่นจะต้องซื้อหุ้นของหุ้นอ้างอิงในราคาที่ใช้สิทธิ กล่าวอีกนัยหนึ่งตัวเลือกเปลี่ยนจะถูกใช้โดยผู้ซื้อตัวเลือก ผู้ซื้อจะขายหุ้นของพวกเขาในราคาที่ใช้สิทธิเนื่องจากสูงกว่ามูลค่าตลาดของหุ้น

ความเสี่ยงสำหรับนักเขียนตัวเลือกที่ใส่เกิดขึ้นเมื่อราคาของตลาดต่ำกว่าราคาที่ใช้สิทธิ ตอนนี้เมื่อหมดอายุผู้ขายจะถูกบังคับให้ซื้อหุ้นในราคาใช้สิทธิ ขึ้นอยู่กับจำนวนหุ้นที่ได้ชื่นชมการสูญเสียของนักเขียนอาจมีความสำคัญ

นักเขียนที่ใส่ – ผู้ขายสามารถยึดหุ้นได้และหวังว่าราคาหุ้นจะพุ่งสูงกว่าราคาซื้อหรือขายหุ้นและรับความสูญเสีย อย่างไรก็ตามการสูญเสียใด ๆ จะถูกชดเชยโดยพรีเมี่ยมที่ได้รับ

บางครั้งนักลงทุนจะเขียนตัวเลือกใส่ในราคาที่เหมาะสมซึ่งเป็นที่ที่พวกเขาเห็นว่าหุ้นเป็นมูลค่าที่ดีและยินดีที่จะซื้อในราคานั้น เมื่อราคาลดลงและผู้ซื้อออปชั่นใช้ตัวเลือกของพวกเขาพวกเขาจะได้รับหุ้นในราคาที่พวกเขาต้องการพร้อมกับสิทธิประโยชน์เพิ่มเติมจากการได้รับตัวเลือกพรีเมียม

สมมติว่าหุ้น Microsoft ( MFST ) ซื้อขายที่ $ 108 ต่อหุ้นและคุณเชื่อว่าพวกเขากำลังจะเพิ่มมูลค่า คุณตัดสินใจซื้อตัวเลือกการโทรเพื่อรับประโยชน์จากการเพิ่มขึ้นของราคาหุ้น

คุณซื้อหนึ่งตัวเลือกการโทรด้วยราคาใช้สิทธิ $ 115 สำหรับหนึ่งเดือนในอนาคตราคา 37 เซนต์ต่อผู้ติดต่อ การจ่ายเงินสดทั้งหมดของคุณคือ $ 37 สำหรับตำแหน่งบวกค่าธรรมเนียมและคอมมิชชั่น (0.37 x 100 = $ 37)

หากสต็อกสูงถึง $ 116 ตัวเลือกของคุณจะมีมูลค่า $ 1 เนื่องจากคุณสามารถใช้ตัวเลือกในการรับหุ้นราคา $ 115 ต่อหุ้นและขายต่อทันทีในราคา $ 116 ต่อหุ้น กำไรจากตำแหน่งออปชั่นจะเป็น 170.3% เนื่องจากคุณจ่าย 37 เซ็นต์และได้รับ $ 1 ซึ่งสูงกว่าการเพิ่มขึ้น 7.4% ของราคาหุ้นอ้างอิงจาก $ 108 ถึง $ 116 ในเวลาที่หมดอายุ

กล่าวอีกนัยหนึ่งกำไรในแง่ดอลลาร์จะเป็นกำไรสุทธิ 63 เซนต์หรือ $ 63 เนื่องจากสัญญาออปชั่นหนึ่งหมายถึง 100 หุ้น ($ 1 – 0.37 x 100 = $ 63)

หากสต็อกลดลงถึง $ 100 ตัวเลือกของคุณจะหมดอายุอย่างไร้ค่าและคุณจะเสียค่าใช้จ่าย $ 37 ข้อเสียคือคุณไม่ได้ซื้อ 100 หุ้นในราคา $ 108 ซึ่งจะส่งผลให้มี $ 8 ต่อหุ้นหรือ $ 800 ขาดทุนทั้งหมด อย่างที่คุณเห็นตัวเลือกต่าง ๆ สามารถช่วยจำกัดความเสี่ยงของคุณได้

สเปรดออปชั่นคือกลยุทธ์ที่ใช้การรวมซื้อและขายออปชั่นต่าง ๆ สำหรับโปรไฟล์ผลตอบแทนที่ต้องการ สเปรดถูกสร้างขึ้นโดยใช้ตัวเลือกวานิลลาและสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ต่าง ๆ เช่นสภาพแวดล้อมที่มีความผันผวนสูงหรือต่ำผันผวนขึ้นหรือลงหรืออะไรก็ตามที่อยู่ระหว่าง

กลยุทธ์การแพร่กระจายสามารถโดดเด่นด้วยการจ่ายผลตอบแทนหรือการสร้างภาพข้อมูลโปรไฟล์การสูญเสียกำไรของพวกเขาเช่นการแพร่กระจายการโทรวัว  หรือการรวมตัวของ เหล็กเป็นไปได้ในทางทฤษฎี ดูส่วนแบ่งของเราใน10 ตัวเลือกทั่วไปแพร่กระจายกลยุทธ์เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เช่นการโทรที่ครอบคลุม straddles และกระจายปฏิทิน

แหล่งที่มาของบทความ – Investopedia.com